Smocze

Podszedł do dziury, w którą wpadła Wathara. Nie był pewien, czy powinien zejść do niej. Odwrócił się do starego smoka. Wiedział, że kiedyś się odezwie. To była tylko kwestia czasu. I jak widać Ith się nie pomylił. Usiadł koło dziury, patrząc na nią kątem oka. Wolał tu zostać. Po chwili jednak zmienił zdanie i wskoczył do dziury.
-No więc o co chodzi? - otrzepał bark z kurzu i spojrzał na Watharę.

Aevara spojrzała w głąb tunelu, a później na smoki.
-Co to jest?-zapytała.

Nevron chyba odzyskał już siły. Wstał i spojrzał na Olianę.
-To jak? Idziemy?-zapytał ciemnogrzywy.

Smok niespiesznie ruszył za Watharą, starając się zejść do dziury jak najostrożniej.
Trudno było przypuścić, czy wiedział o tym miejscu, jego pysk nie wyrażał ani zdziwienia, ani znudzenia.
Znów zamilkł i czekał, co znajdą smoki.

Smoczyca szła w milczeniu. Oglądała obrazy.
-Hej, a moje jest tu coś o upadku miasta?-zapytała. Podbiegła do Wathary.

Nevron biegł przez opuszczone ulice w poszukiwaniu przyjaciół. Jego łapy cicho uderzały o bruk. Miał wrażenie, że ktoś go obserwuje. Ale to tylko puste okna sprawiają wrażenie martwych rybich oczu...

Aevara spojrzała na Itha.
-To chyba historia tego miasta...-powiedziała cicho. Wyciągnęła łapę w stronę ściany, i położyła ją na obrazie. Nagle szybko zabrała szpony.
-Okropnie zimne-prawie krzyknęła.-Ciekawe dlaczego...
Aver wstała i podbiegła do Wath.

Nevron szedł przez miasto, przezornie rozglądając się na boki. Po chwili dostrzegł w mlecznej mgle zarysy przyjaciół. Podbiegł do nich. Spojrzał na smoki, a potem w dziurę. Położył się, i czekał na powrót pozostałych gadów.

Aevarę odrzuciło do tyłu. Osłoniła Itha przed gradem ostrych skalnych odłamków, które głucho zadudniły o jej skórę.
-Co jest?!-zdążyła krzyknąć, nim oberwała czymś ciężkim w pysk. Smoczyca warknęła na niewidzialną wrogą siłę. Użyła mocy swych przodków, ale nie poczuła, żeby ten ktoś, lub coś osłabł. W gniewie odsłoniła zęby. Chwyciła w szpony ciałko zielonego smoka, i ruszyła w kierunku wyjścia.
-Wath, pośpiesz się!-krzyknęła jeszcze Aver.

Nevron poczuł wibracje.
-Hm?-smok podniósł się. Co się tam dzieje, przebiegło mu przez myśl.

Nie zorientował się, kiedy coś się stało. Jednak wiedział, że nie było to nic dobrego. Gdy poczuł na swoim ciele szpony, myślał, że nie ma szans jeśli jest to wroga istota. Na szczęście była to tylko Aver. Zaraz... A co jeśli znowu jej odbiło i chce mu coś zrobić? Przełknął ślinę. Nie, na pewno nie. Odwrócił się do tyłu. Co właściwie się stało?