Smocze

Szedł wciąż między smokami, z zaciekawieniem obserwując otoczenie. Nie zauważył wiewiórki, może dlatego potknął się na niej i wywrócił się do przodu. Warknął i podniósł się otrzepując się z piasku. Poszukał wzrokiem winowajcy zdarzenia, jednak ten siedział już na drzewie, z radością jedząc truskawkę. Spojrzał na Jaszczura.
-Ile ty masz jeszcze tych truskawek? Zjadłeś już chyba z dwieście. - przewrócił oczami i powoli ruszył za Koszmarem i resztą. Ciekaw był, gdzie się zatrzymają. Miał nadzieję, że nie w miejscu, które przypominało cmentarz. Na samą myśl o tym zadrżał lekko i spojrzał do tyłu. Czerwone punkty zniknęły już w oddali, jednak pomarańczowe ślepia wciąż były na swoim miejscu. Odwrócił gwałtownie głowę, rozłożył skrzydła i wzniósł się w powietrze. Za wszelką cenę starał się nie odwracać głowy w kierunku zanikającej we mgle bramy. Zainteresował się ptakiem podskakującym na gałęzi i śpiewającym wesoło.

-Koszmar-
Nie zwracał na nic uwagi. Cały czas przyśpieszał kroku.
- Lepiej się nie zatrzymujcie. Może tutaj jest bezpieczniej niż na cmentarzu, lecz w lesie też czają się różne stwory, takie jak Drzewowilki. Nieraz spotykane są tutaj też Feniksy. Tutejsze Feniksy nie są zbyt przyjazne. Radzę się zachowywać cicho, bo przechodzimy przez teren, gdzie akurat mieszkają.
Nie przestając patrzeć się przed siebie, dodał:
- Jezioro jest wspólne, sam las zaś podzielony na kilka części. W jednej mieszkają Feniksy, w innej Drzewowilki, w kolejnej hybrydy, w następnej zwykłe zwierzęta, takie jak sarny, dziki, zające. W największej części mieszkają smoki, głównie Leśne Smoki. Ich właśnie jest najwięcej na terenie smoków.
-Jaszczur-
Spojrzał na Itha.
- Kupiłem torbę niewiele mniejszą od tej mojej. W jednej było równo 60. Teraz zostały mi dwie.
Mruknął. Wyjął i pożarł dwie ostatnie truskawki. Kątem oka na niebie, między gęstymi liśćmi, zauważył płomyk. Szturchnął Cienia, żeby mu to pokazać.
-Koszmar-
Spojrzał na niebo. Mruknął coś pod nosem.
- Lepiej się pośpieszyć. Nie chcę wojny, bo następnym razem będziemy musieli okrążyć cały las.
Mruknął i pobiegł przed siebie. Jaszczur pobiegł za Koszmarem.
- Tylko cicho.
Dodał.

"Przyznam, że bardzo cię polubiłem..." - pomyślał.
Również spojrzał na smoka z przodu.
- Może chwilę odpoczniemy? Chyba, że prowadzisz nas na tereny łowne?

- Idę z tobą... Jeśli coś by tam było, lepiej mieć towarzysza... - mruknął i skoczył za nią.
Polanka wydawała się spokojna i cicha. Jednak nie było na niej zbyt wiele słońca, przez dziwne ułożenie gałęzi drzew. Było prawie ciemno.
Rakio nie zauważył niczego podejrzanego, więc śmiało wyskoczył na środek polany.

-Koszmar-
Spojrzał na Itha.
- Wątpisz we mnie? Myślisz, że skąd mam te blizny? Z zabaw z króliczkami? Nie bez powodu jestem, gdzie jestem. Strażnicy to podłe żmije.
Mruknął. Przyczłapał na polankę.
- Zaprowadzę was nad jezioro, a jak się Wam coś nie podoba, możecie sobie iść sami. Podejrzewam jednak, że nie wiecie, gdzie to jest.
Dodał, patrząc na Itha. Założył swój hełm.
- Cały czas prowadzę Was nad jezioro. Las nie jest taki mały. Jest ogromny. Jezioro znajduje się dokładnie na środku tego przeklętego lasu.
Powiedział, patrząc na Itha. Na koniec zerknął na ruszające się krzaki.
- Z tego, co wiem, nad jezioro nie przychodzą strażnicy. Nieczęsto zapuszczają się w lasy takie, jak ten.

-Lara-
Szła za grupą smoków razem z Darą i Lily.
-Darahati-
Na jej szponach wciąż był lód, choć mało widoczny. Była czujna, tak jakby przeczuwała, że ktoś ich śledzi. Spojrzała na pomarańczowe oczy. Podeszła do nich o parę kroków.
-Dara coś się stało? - powiedziała do siostry Lara.
-Nie wiem, ale wydaje mi się, że ktoś nas śledzi - powiedziała Dara i odwróciła się od oczu by spojrzeć na siostrę.

-Koszmar-
Spojrzał w kierunku, z którego przybyli. Widział tylko końcówkę ogona Itha. Podszedł sprawdzić, czy wszystko w porządku. Po chwili ujrzał pomarańczowe ślepia.
- Czyli to nie był żaden Pies Widmo ani Wilkotrup...
Mruknął cicho do siebie. Stanął obok Itha i przyglądał się ślepiom. To mogło być wszystko; od zająca przez Feniksy i Drzewowilki aż po diabelsko silnego smoka.