Smocze

-Lily-
BiegÂła w stronĂŞ Dary.
-Dara przestaù! - krzyknê³a do swojej przyjació³ki. Zaraz za ni¹ bieg³a Lara.
-Lily nie mieszaj siĂŞ w to. Jeszcze coÂś ci siĂŞ stanie - powiedziaÂła Dara odwracajÂąc siĂŞ do Lily.

-Darahati-
Patrzy³a na swoj¹ siostrê i przyjació³kê. Jeœli ktoœ by j¹ teraz zaatakowa³ mia³ spore szanse j¹ pokonaÌ. Nie zwraca³a na nic uwagi.

I w³aœnie wtedy zza drzew wyskoczy³o kilka zamaskowanych smoków. Jeden z nich podbieg³ do Api, za³o¿y³ jej jak¹œ maskê. Inny z gadów wypuœci³ z pyska jakiœ gaz- wszyscy (oprócz Apiderin i zamaskowanych gadzin) zaczêli robiÌ siê senni. Po kilku sekundach le¿eli ju¿ nieprzytomni na ziemi. Jeden ze smoków podszed³ do kryszta³owej.
-Dobra robota, Apiderin.- Gad spojrzaÂł na cielska uciekinierĂłw.

-Darahati-
Ona i Lara zamiast paœÌ nieprzytomne pozby³y siê iluzji cia³ i wróci³y do cia³a Lily. Teraz wszystkie by³y razem w miejscu do którego tylko one mia³y dostêp. Mog³y spokojnie porozmawiaÌ.
-Ech i w koĂącu z nikim nie powalczyÂłam - mruknĂŞÂła niezadowolona Dara.
-Czy na martwe smoki teÂż dziaÂła gaz? - spytaÂła lekko zdziwiona Lily.
-Nie wiem, ale wolĂŞ nie ryzykowaĂŚ. ByÂłby problem gdybyÂśmy teÂż tam padÂły. Wtedy to nie byÂłybyÂśmy juÂż ÂżadnÂą pomocÂą - powiedziaÂła spokojnie Lara.

Wathara upadÂła na ziemiĂŞ. Jej los leÂżaÂł w Âłapach tajemniczych smokĂłw.

Gady chwyci³y uciekinierów. Zaczê³y ich nieœÌ w stronê miasta- najprawdopodobniej do wiêzienia.

Smoczyca upad³a natychmiast. Chcia³a tylko pomóc, a teraz... no w³aœnie. Co teraz? Widzi tylko ciemnoœÌ spowijaj¹c¹ œwiat, a w niej bia³¹ smoczycê, która patrzy na ni¹ zatroskana.
- MoÂże CiĂŞ zostawiÂą... przecieÂż nic nie zrobiÂłaÂś. - rzekÂła biaÂła smoczyca.
Czarno³uska odwróci³a siê. Obie wiedzia³y, ¿e tym razem bia³a zawini³a. A wiara w jej s³owa by³aby zbêdnym robieniem sobie nadziei. Nadal czu³a œwiadomoœÌ smoków. Nie wiedzia³a, czy siê poruszaj¹, czy stoj¹. Wiedzia³a tylko, ¿e jest ich jeszcze wiêcej. Zamiast zabraÌ jedn¹ smoczycê, dla której chcia³a poœwiêciÌ siê na pocz¹tku zabior¹ wszystkich. Zamknê³a siê przed œwiatem. ŒwiadomoœÌ smoków zniknê³a wraz z bia³¹ smoczyc¹. By³a teraz sama w niekoùcz¹cej siê ciemnoœci.

Ostatnio edytowany przez OlianaSmocza (2014-09-27 07:18:25)

Obudzi³ siê, wci¹¿ na drzewie. Otworzy³ powoli oczy i z³apa³ siê za g³owê. Chyba zbyt mocno uderzy³ g³ow¹ w ga³¹Ÿ. Mrukn¹³ powoli, rozgl¹daj¹c siê wokó³. Dopiero po chwili dotar³o do niego, ¿e jest sam. Podniós³ siê gwa³townie, wypatruj¹c wzrokiem kogokolwiek. Po chwili przypomnia³ sobie, co siê wczeœniej dzia³o. Tajemnicze smoki, gazy usypiaj¹ce. Wszystko wskazywa³o na to, ¿e chc¹ zabraÌ jego przyjació³ do wiêzienia. Ale co jeœli jego towarzysze ju¿ nie ¿yj¹? Nie chcia³ przyj¹Ì tej myœli do wiadomoœci. Zeskoczy³ z drzewa, delikatnie l¹duj¹c na ziemi. Wci¹¿ mia³ rany na ³apach, dlatego nie chcia³ ich nadwerê¿aÌ. Rozgl¹dn¹³ siê dooko³a. W któr¹ stronê mogli pójœÌ? Gdzie jest wiêzienie? Ith przypomnia³ sobie, ¿e najpewniej znajduje siê ono w mieœcie. Odwróci³ g³owê w stronê bramy kieruj¹cej na stary cmentarz. Prze³kn¹³ œlinê i roz³o¿y³ skrzyd³a. Znalaz³szy siê w powietrzu, polecia³ w stronê drogi powrotnej. Bêdzie musia³ zignorowaÌ strach i dolecieÌ jak najszybciej do miasta.
Po d³u¿szym czasie min¹³ ju¿ cmentarz i znalaz³ siê na kraùcach lasu. Z daleka widzia³ ju¿ pierwsze budynki miasta. Uda³ siê w miejsce, które przypomina³o mu wiêzienie. Dobrze trafi³.
//z.t. - wiĂŞzienie//