Smocze

Podniós³ siê w koùcu, po d³ugim rozmyœlaniu. Zastanawia³ siê nad swoim postêpowaniem i znów stwierdzi³ jeden fakt. Jest strasznym tchórzem. Chcia³ wróciÌ, jednak po prostu siê ba³. Zdenerwowa³o go to. Podszed³ do drzewa i usiad³ pod nim, opieraj¹c siê o pieù. Popatrzy³ na skrawek nieba, przeœwituj¹cy pomiêdzy liœÌmi. Niewielka chmura mknê³a przez b³êkitne niebo, przybieraj¹c kszta³t smoka. Ith z nerwów uderzy³ ³ap¹ w twardy pieù drzewa, jednak od razu jêkn¹³ i zacz¹³ rozmasowywaÌ ³apê. Wci¹¿ nie przyzwyczai³ siê do ran. Rozmasowa³ znów ³apê, po czym wsta³. Roz³o¿y³ skrzyd³a i wzlecia³ w powietrze. Odwróci³ g³owê w kierunku, z którego przylecia³. Zmarszczy³ brwi i warkn¹³. Tyle rozmyœlania. Pora dzia³aÌ. Ruszy³ w tamtym kierunku, omijaj¹c sprawnie drzewa. Po kilkunastu minutach us³ysza³ g³os Rakia. Jednak us³ysza³ jeszcze kogoœ innego. Prze³kn¹³ œlinê, gdy¿ ten g³os nie brzmia³ zbyt przyjaŸnie. Zatrzyma³ siê i usiad³ na ziemi. Znów oblecia³ go strach, jednak tym razem spowodowany tym, ¿e smok uœwiadomi³ sobie coœ. Nie ma ¿adnego planu. Tak zaj¹³ siê rozmyœlaniem o sobie i swoim tchórzostwem, ¿e ca³kowicie zapomnia³ o planie. Pukn¹³ siê parê razy palcem w czo³o.
-Myœl, Ith, myœl. - mrukn¹³ cicho do siebie, wytê¿aj¹c umys³. Nic nie przysz³o mu jednak do g³owy.
Uderzy³ siê mocniej w g³owê i westchn¹³. Po chwili podniós³ siê.
-Nie zaÂłamuj siĂŞ, dasz radĂŞ.
Postanowi³ dzia³aÌ od razu, bez planu. Bo czy zawsze plan musi wypaliÌ? Je¿eli nie bêdzie mieÌ planu, nie bêdzie móg³ zawieœÌ siê nad jego pora¿k¹. Podszed³ cicho bli¿ej, po czym wspi¹³ siê na drzewo. U¿y³ swojego kamufla¿u i pocz¹³ obserwowaÌ smoki.

Smoczyca mocniej naciska³a na jej kark. Nie podoba³o jej siê ironiczne zachowanie Apideris. Sama nie wiedzia³a, po co w³aœciwie tutaj przysz³a i dlaczego zechcia³a pomóc smokom. Zmarszczy³a brwi, gdy dosz³a do wniosku, ¿e w s³owach smoczycy mo¿na znaleŸÌ ziarno prawdy.
Spojrza³a na Rakio i ods³oni³a lekko k³y w ledwo widzialnym uœmiechu. Po chwili znów skupi³a swój wzrok na smoczycy, któr¹ praktycznie zaatakowa³a bez powodu - przecie¿ niej samej nie dzieje siê krzywda. Równie dobrze mog³a odejœÌ st¹d pozostawiaj¹c smoki same z nieprzyjemnym problemem. Zerknê³a na Watherê. A co takiego ma w sobie ta smoczyca, ¿e tamta chce ni¹ zabraÌ? Schyli³a lekko g³owê i wpatrywa³a siê w Apideris wzrokiem przypominaj¹cym nienawiœÌ.
- Co ma takiego w sobie owa smoczyca, Âże pragniesz jÂą pojmaĂŚ? - ton jej gÂłosu zmieniÂł siĂŞ. Teraz sÂłychaĂŚ byÂło w nim szacunek, ktĂłrym pragnĂŞÂła darzyĂŚ krysztaÂłowÂą. MoÂżna byÂło wyczuĂŚ lekkÂą nutkĂŞ strachu, ale i teÂż nienawiÂści.

Smoczyca beznamiĂŞtnie spoglÂądaÂła za WatharÂą. KrysztaÂły puÂściÂły praktycznie bez oporu.
-Przyszliœmy po sprawiedliwoœÌ, ale widaÌ, ci lepiej wiedz¹, co ze sob¹ zrobiÌ, nieprawda¿? - Zwróci³a siê do grupy. - Po to przyb³¹kaliœcie siê do lasu? Tchórze udaj¹ce mocnych? - Lekko opar³a siê na ostrzu.

Kilku straÂżnikĂłw po cicho zabraÂło rannych i odeszÂło.

Wathara bez wiĂŞkszych trudnoÂści strÂąciÂła kajdany z pyska i ze skrzydeÂł. Gadzina prychnĂŞÂła. Nie lubiÂła, gdy ktoÂś nazywaÂł jÂą tchĂłrzem. Cytrynowa usiadÂła, wpatrujÂąc siĂŞ w krysztaÂłowÂą. Ech, gdyby nie resztki sumienia, juÂż dawno rozdarÂłaby jÂą na strzĂŞpy i porozrzucaÂła po caÂłym tym lesie.

- Za bardzo siĂŞ unosisz. - usÂłyszaÂła.
Powtarza³a sobie te s³owa kilka razy w g³owie. W koùcu z³apa³a g³êboki wdech i uspokoi³a siê. Znów nie mia³a racji. Odci¹gnê³a ostrze od karku smoczycy i sk³oni³a g³owê.
- Proszê wybaczyÌ mój b³¹d.

-Darahati-
PodeszÂła w stronĂŞ Api, w miejscach w ktĂłrych stawiaÂła Âłapy pojawiaÂł siĂŞ lĂłd, a z jej pyska co jakiÂś czas wylatywaÂł pÂłomyk lekko fioletowego ognia. WarknĂŞÂła wÂściekle, najchĂŞtniej rzuciÂłaby siĂŞ na Api.

Wstrzyma³ oddech, gdy zobaczy³, ¿e smoczyca spojrza³a w jego kierunku. Przymkn¹³ oczy, staraj¹c siê nie wykonywaÌ ¿adnych ruchów. Liczy³ na to, ¿e nie zostanie zauwa¿ony. Przecie¿ nie tak mia³ wygl¹daÌ jego plan. A w³aœciwie plan, którego nie by³o. Spod przymkniêtych powiek patrzy³ na smoczycê, modl¹c siê w duchu, by coœ odwróci³o jej uwagê. Dla pewnoœci, skupi³ siê, by ciemne plamy pokry³y wiêksz¹ czêœÌ cia³a. Trochê siê mu to uda³o, jednak jaœniejsze podbrzusze wci¹¿ odcina³o siê od ciemnego cia³a. Nie rusza³ ¿adn¹ czêœci¹ cia³a, ale ile mo¿e wytrzymaÌ w bezruchu tak ma³y smok, jak on?