Smocze

Podniósł się w końcu, po długim rozmyślaniu. Zastanawiał się nad swoim postępowaniem i znów stwierdził jeden fakt. Jest strasznym tchórzem. Chciał wrócić, jednak po prostu się bał. Zdenerwowało go to. Podszedł do drzewa i usiadł pod nim, opierając się o pień. Popatrzył na skrawek nieba, prześwitujący pomiędzy liśćmi. Niewielka chmura mknęła przez błękitne niebo, przybierając kształt smoka. Ith z nerwów uderzył łapą w twardy pień drzewa, jednak od razu jęknął i zaczął rozmasowywać łapę. Wciąż nie przyzwyczaił się do ran. Rozmasował znów łapę, po czym wstał. Rozłożył skrzydła i wzleciał w powietrze. Odwrócił głowę w kierunku, z którego przyleciał. Zmarszczył brwi i warknął. Tyle rozmyślania. Pora działać. Ruszył w tamtym kierunku, omijając sprawnie drzewa. Po kilkunastu minutach usłyszał głos Rakia. Jednak usłyszał jeszcze kogoś innego. Przełknął ślinę, gdyż ten głos nie brzmiał zbyt przyjaźnie. Zatrzymał się i usiadł na ziemi. Znów obleciał go strach, jednak tym razem spowodowany tym, że smok uświadomił sobie coś. Nie ma żadnego planu. Tak zajął się rozmyślaniem o sobie i swoim tchórzostwem, że całkowicie zapomniał o planie. Puknął się parę razy palcem w czoło.
-Myśl, Ith, myśl. - mruknął cicho do siebie, wytężając umysł. Nic nie przyszło mu jednak do głowy.
Uderzył się mocniej w głowę i westchnął. Po chwili podniósł się.
-Nie załamuj się, dasz radę.
Postanowił działać od razu, bez planu. Bo czy zawsze plan musi wypalić? Jeżeli nie będzie mieć planu, nie będzie mógł zawieść się nad jego porażką. Podszedł cicho bliżej, po czym wspiął się na drzewo. Użył swojego kamuflażu i począł obserwować smoki.

Smoczyca mocniej naciskała na jej kark. Nie podobało jej się ironiczne zachowanie Apideris. Sama nie wiedziała, po co właściwie tutaj przyszła i dlaczego zechciała pomóc smokom. Zmarszczyła brwi, gdy doszła do wniosku, że w słowach smoczycy można znaleźć ziarno prawdy.
Spojrzała na Rakio i odsłoniła lekko kły w ledwo widzialnym uśmiechu. Po chwili znów skupiła swój wzrok na smoczycy, którą praktycznie zaatakowała bez powodu - przecież niej samej nie dzieje się krzywda. Równie dobrze mogła odejść stąd pozostawiając smoki same z nieprzyjemnym problemem. Zerknęła na Watherę. A co takiego ma w sobie ta smoczyca, że tamta chce nią zabrać? Schyliła lekko głowę i wpatrywała się w Apideris wzrokiem przypominającym nienawiść.
- Co ma takiego w sobie owa smoczyca, że pragniesz ją pojmać? - ton jej głosu zmienił się. Teraz słychać było w nim szacunek, którym pragnęła darzyć kryształową. Można było wyczuć lekką nutkę strachu, ale i też nienawiści.

Smoczyca beznamiętnie spoglądała za Watharą. Kryształy puściły praktycznie bez oporu.
-Przyszliśmy po sprawiedliwość, ale widać, ci lepiej wiedzą, co ze sobą zrobić, nieprawdaż? - Zwróciła się do grupy. - Po to przybłąkaliście się do lasu? Tchórze udające mocnych? - Lekko oparła się na ostrzu.

Kilku strażników po cicho zabrało rannych i odeszło.

Wathara bez większych trudności strąciła kajdany z pyska i ze skrzydeł. Gadzina prychnęła. Nie lubiła, gdy ktoś nazywał ją tchórzem. Cytrynowa usiadła, wpatrując się w kryształową. Ech, gdyby nie resztki sumienia, już dawno rozdarłaby ją na strzępy i porozrzucała po całym tym lesie.

- Za bardzo się unosisz. - usłyszała.
Powtarzała sobie te słowa kilka razy w głowie. W końcu złapała głęboki wdech i uspokoiła się. Znów nie miała racji. Odciągnęła ostrze od karku smoczycy i skłoniła głowę.
- Proszę wybaczyć mój błąd.

-Darahati-
Podeszła w stronę Api, w miejscach w których stawiała łapy pojawiał się lód, a z jej pyska co jakiś czas wylatywał płomyk lekko fioletowego ognia. Warknęła wściekle, najchętniej rzuciłaby się na Api.

Wstrzymał oddech, gdy zobaczył, że smoczyca spojrzała w jego kierunku. Przymknął oczy, starając się nie wykonywać żadnych ruchów. Liczył na to, że nie zostanie zauważony. Przecież nie tak miał wyglądać jego plan. A właściwie plan, którego nie było. Spod przymkniętych powiek patrzył na smoczycę, modląc się w duchu, by coś odwróciło jej uwagę. Dla pewności, skupił się, by ciemne plamy pokryły większą część ciała. Trochę się mu to udało, jednak jaśniejsze podbrzusze wciąż odcinało się od ciemnego ciała. Nie ruszał żadną częścią ciała, ale ile może wytrzymać w bezruchu tak mały smok, jak on?